آری، "مردم" از رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام "توقع" دارد؛ اینکه مسئولان دغدغه خدمت به مردم را دارند، موضوع مهمی نیست، این اولین وظیفه یک مسئول است و هیچ منتی هم نباید بر سر مردم گذاشت، اما اینکه ۲۴ میلیون رای را فدای ۱۳ میلیون کرد جای تاسف دارد؛ اینکه اقلیتی شکست خورده در انتخابات، تحمل شکست را نداشته باشند و با چنگ زدن به ریسمان پوسیده "تقلب"، سعی نمودند همه انتقام خویش را از انقلاب، امام و رهبری بگیرند، جای تاسف دارد و اینکه آن همه مردم دیده نشوند و آن عده قلیل، مردم نامیده شوند توهین است به شعور و احساسات همه مردم.
هاشمی رفسنجانی می گوید: هر کسی که دلش برای انقلاب، نظام و مردم می‌تپد، علاقمند حضور و فعالیت برای گشایش بیشتر فضا و نیز حل معضلات جامعه است، اما وضع خاص کشور و مقطع حساسی که به لحاظ داخلی و بین‌المللی در آن قرار داریم ایجاب می‌کند بر اختلافات و تنش‌ها در کشور نیفزاییم.
شنیدن این سخنان باعث امیدواری است، اما سوال اصلی اینجاست که "اختلاف ها و تنش های موجود در کشور از کدام سمت و از چه جریانی شکل گرفته است؟"، اگر قبول کنیم نامه هاشمی رفسنجانی به مقام معظم رهبری قبل از شروع فتنه و در صبح انتخابات با صحبت جنجالی همسرشان که اگر میر حسین موسوی رای نیاورد حتما تقلب شده است بهانه و مسبب شروع تحرکات ضد انقلاب شد، ناخودآگاه این مطلب به ذهن می رسد که عوامل اغتشاش و فتنه، یا در کنار هاشمی بودند و یا به نام وی به فتنه ها دامن می زدند و سوء استفاده می کردند، اما این همه با یک سخنرانی وی و عدم سکوت در برابر زیاده خواهی فتنه گران شاید خیلی زودتر از آنچه که بر کشور تحمیل شد جمع می شد و هزینه هایش در بعد بین المللی اینک گریبان گیر کشور نمی شد.
به گزارش عصرامروز، اقشار مختلف مردم در سراسر کشور و مخصوصا تهران که در کشاکش فتنه ها دچار خسارتهای مادی و معنوی شده بودند، هر روز که می گذشت از هاشمی رفسنجانی انتظار داشتند که با برائت جستن از جریان اصلاحاتی که دست در دستان اپوزیسیون نهاده و برانداز شده بودند به بهانه تقلب، آب سردی بریزد بر آتش افروخته شده این جریان سیاسی در کشور، اما این انتظار و امید مردم در آخرین حضور هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه و درخواست های تکراری اش در دفاع از آزادی زندانیان سیاسی که اغلب شان به جرم اقدام بر علیه امنیت ملی گرفتار آمده بودند، به یاس تبدیل شد و خود بهانه ای شد که ضد انقلاب در رسانه هایشان بر طبل جدایی مسئولین از هم بکوبند و مردم سرخورده از این رفتار خواص که می شد با بصیرت تر رفتار کنند دل به آینده سپردند و امیدوارانه روزگار می گذراندند.
اما سکوت خواص و نخبگان سیاسی جامعه، عاملی شد تا فریاد این عمار مقام عظمای ولایت، در فضای کشور طنین انداز شود، اما هیچ جبهه گیری و حمایتی مشاهده نشد؛ آنجا که بر همه روشن شد که تمام معاندین و دشمنان قسم خورده زیر یک پرچم جمع شده اند و قصدشان نه تنها عدالت خواهی نیست بلکه براندازی نظام اسلامی است، همچنان اصرار ورزیدن بر مواضع قبلی و تکرار خواست "مصلحان برانداز" از جمله آزادی زندانیان سیاسی، از سوی هاشمی رفسنجانی بارقه های امید را کم سو و کم سوتر نمود.
آری، "انتظار مردم از خواص و مخصوصا شخص هاشمی رفسنجانی آن چیزی بود که در راهپیمایی ۹ دی ماه و راهپیمایی های بعد از آن مطرح شد"
اما اینک مشاهده می شود که در مقاطع مختلف، ایشان به میهمانی ها و محافلی دعوت می شود که در سطح کشور "اقلیت اند" و در عمل برای زنده ماندن و نفس کشیدن در فضای سیاسی دست به دامن وی شده اند تا نه یک بار دیگر که مانند چند بار گذشته از اعتبار و آبروی باقی مانده هاشمی پلی بسازند برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
